Για παράδειγμα, οι επαναλήψεις των 1.000, 2000, ή των 3.000 μέτρων εξυπηρετούν την βελτίωση της λεγόμενης MLSS (Maximal Lactate Steady State),
η αλλιώς την ικανότητα των μυών να παράγουν - αλλά και να μεταβολίζουν - μια ποσότητα γαλακτικού οξέως τόση ώστε να τους επιτρέπει να τρέξουν για 50-60 λεπτά στον μικρότερο δυνατό χρόνο. Συνεπώς αυτές οι επαναλήψεις δεν πρέπει να γίνονται στην μέγιστη ταχύτητα, γιατί η συνολική χιλιομετρική απόσταση που θα μπορούσε να κάνει ο αθλητής θα ήταν μικρή και δεν θα επέτρεπε στον αθλητή να βελτιώσει την MLSS.
Μετά από μια η δυο επαναλήψεις, ο αθλητής θα αναγκαστεί να διακόψει την προπόνηση εάν πηγαίνει με την μέγιστη ταχύτητα γιατί η ποσότητα του γαλακτικού οξέως θα ήταν πολύ υψηλή και δεν θα μπορούσαν να το μεταβολίσουν οι μύες του. Το να τρέξει 2 × 2.000 μέτρα στην μέγιστη ταχύτητα και μετά να σταματήσει δεν εξυπηρετεί. Αντίθετα το να κάνει 4 × 2.000 μέτρα και να τελειώσει έχοντας τόσες δυνάμεις ώστε να μπορούσε να κάνει τουλάχιστον άλλη μια επανάληψη είναι μια εξαιρετική προπόνηση.
Ανάλογη εκτίμηση πρέπει να υπάρχει και για τις επαναλήψεις των 200, 300, 400 η 500 μέτρων, που είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη του VΟ2max (Mέγιστη Πρόσληψη Οξυγόνου) για τις οποίες ισχύει πάντα η αρχή του να προσπαθούμε να κάνουμε κάποια επανάληψη παραπάνω με διάλειμμα, ίσως ακόμα και ένα λεπτό, και όχι λίγες επαναλήψεις στην μέγιστη ένταση!
Γιάννης Δαγκόγλου
